Padişahların erkek çocuklarıdır. Doğumları bütün ülkede duyurulur, şenliklerle kutlanırdı. 5-6 yaşlarına geldiklerinde ilk derslerini Şeyhülislam’dan alırlardı. 10-12 yaşlarında sünnet edilirler, daha sonra da bir lala eşliğinde sancağa gönderilirlerdi. Burada ata binme, silah kullanma ve yönetim ve siyaset konularında eğitim alırlardı.
İzinsiz olarak sancaklarını terk edemezlerdi. Hürrem sultan’a kadar şehzadelerin anneleri de yanlarında giderdi. Hürrem Sultan bu geleneği bozdu. Sancaktaki tımarlı sipahiler şehzadeye bağlıydı ve sayıları iki üç bin civarındaydı. Amasya, Trabzon, Kütahya, Eskişehir, Konya, Antalya ve Manisa önemli şehzade sancaklarıydı.
Sultan III. Mehmet son kez sancağa çıkan şehzade oldu. I. Ahmet’ten itibaren şehzadeler sarayda kalmaya başladılar ve sonradan kafes adıyla bilinen sarayın şimşirlik dairesinde gözetim altında tutuldular. Şehzadeler XVII. ve XVIII. yüzyıllarda sıkı gözetim altında tutuldular.
