Osmanlıcası ismiye anlamına gelir. Genel kavramları gerçekten sayma yerine birer ad olarak bulan öğretidir. Ters anlamlı olup asıl adcılığı güdenlere de gerçekçi denilmektedir ki, adcılık buna karşı olan düşünceyi belirlemektedir.
İlk olarak, adcılık, XI. yüzyılın sonlarına doğru Compiegne rahibi Roscelin’ce ileri sürülmüştür. Roscelin’e göre, genel kavramlar birtakım seslerden ve adlardan başka bir şey değillerdir ve gerçek olanlar da bireysel olanlardır.
Bu öğreti, kiliseyi sarsan bir öğretiydi, çünkü dinler genel kavramlar üzerine kurulmuştu ve en başta Tanrı adı soyut bir kavramdı. Genel kavramların gerçek sayılmaması da dinin gerçek sayılmaması anlamına geliyordu.
