Adana ve çevresinde yüzyıllar boyunca süregelen efsanelerin en ünlüsü Lokman Hekim Efsanesidir. Lokman Hekim, islâm dünyasının inanışına göre, bütün doktorların piri, üstadıdır. Her çiçeğin, otun hassasını taşıyan Lokman Hekim, bunları toplar, ilâç yapar, her derde deva bulurmuş. Bütün dünyayı dolaşmış. Çukurova’ya gelince, ovanın bereketine, güzelliğine hayran olmuş. Misis şehrine yerleşmiş. Çevredeki bütün insanları iyi etmiş.
Hastalığı unutan Çukurovalılar bu sefer uzun, hattâ ebedî hayatı düşünmüşler, Lokman Hekim’den ebedî hayat için ilâç istemeye başlamışlar. Lokman Hekim, Çukurova’yı adım adım dolaşmış, bütün bitkileri incelemiş, ebedi ömür sağlıyanını bulmaya çalışmış.
Bir gece, incelemelerinden yorgun düşmüş, ulu bir çınarın altmda uyuyakalmış. Bir ses duymuş, uyanmış* Ses şöyle diyormuş: «Ey Lokman, bunca zamandır arayıp taraman artık bitsin! Ben ebedî hayatın devasıyım. Bundan böyle insanlara da, hayvanlara da ölüm yok!» Lokman Hekim, sesin geldiği ota yürümüş, otu koparmış, Misis’e gelmiş. Seyhan Nehrinin üzerindeki köprüde durmuş. – Sesin kendisine devanın nasıl yapılacağım bildirdiği şeyleri yazdığı defterini açmış, okumaya başlamış.
Kopardığı otu, defterine yazdıklarına göre ilaç haline getirmeye başlamış, tlâç yapılmış, bitmek üzere iken, bir el, deftere çarpmış, Seyhan Nehrine düşürmüş. Lokman Hekim, ebedî hayat formülünü bir daha bulamamış.
