Afrika’nın ekonomisi temel olarak tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Bunlar da çevre ve iklim koşullarıyla sıkıca ilgilidir. Bitki örtüsü bölümünde çeşitli iklim kuşaklarının belirtici nitelikleri olan ekimleri söz konusu etmiştik. Hayvancılığa gelince, bu iş dahi en fazla göçebe ya da yarı göçebe bir şekilde yapılmaktadır. Özellikle öküz, keçi ve koyun beslenmektedir.
Bunların arkasın dan da at ve deve üretimi gelmektedir. Hayvan yetiştirmeciliğinin yayılma ve genişleme çevresi bol otlu bozkırlar ve savanlardır. Kıyı ve ırmak balıkçılığı oldukça gelişmiştir. Açık deniz balıkçılığı da hızlı bir şekilde ilerlemektedir. Son yıllarda Avrupalıların çalışmaları Afrika’nın ekonomik gelişmesi açısından önemli yenilikler getirmiştir.
Örneğin maden kaynaklarının işletilmesine başlanılmış, çevre ve iklim koşullarını ikinci plana iterek, tekniğe önem veren bir çalışma sistemiyle endüstrinin geliştirilmesine başlanılmıştır. Maden işletmeciliğinde dünya pırlanta üretiminin %90’ı (Güney Afrika), altın üretiminin %50’sinden fazlası (Güney Rodezya) Afrika’da elde edilmektedir. Bu kıtada ayrıca aşağıdaki önemli maden yatakları da vardır: Bakır (Katanga), kalay, kurşun, çinko vb. Ayrıca petrol (Cezayir ve Libya sahrası) ve radyoaktif maddeler (Kongo) de önemli bir yer tutar.
Endüstri henüz ilk adımlarını atmakla birlikte tükenmez bir su gücü kaynağı endüstri gelişmelerine umutla bakılmasını olanaklı kılmaktadır. Su gücü Afrika halkının daha çok uzun yıllar boyunca ihtiyacını karşılayabilecek durumdadır.
Baraj yapımına ve gerekli elektrik endüstrisinin kurulmasına önem verilirse, su kaynakları daha da değerlendirilmiş olacaktır. Birçok Afrika devletlerinde ticaret hâlâ hammaddelerle, genellikle Avrupa yapımlı ithal mallarının trampasından ibarettir. Bununla birlikte ticaret gelişme olanakları göstermektedir. Netekim Afrika’nın elindeki doğal maddeler çok çeşitli ve büyük miktardadır. Bu hammaddeler ülkelerin ekonomisi açısından son derecede önemlidir. Denizyolları da dahil olmak üzere ulaştırma yolları henüz ilk gelişme döneminde bulunmaktadır.
Gerçekten de Afrika kıyıları doğal limandan yoksun, kumlu, bataklık bazı kesimleri batakçıl bitkilerle Örtülü bir görünüşe sahiptir. Ayrıca birçok kıyıları, denizin gelgiti etkilemekte ve özellikle batıda kıyıları yalayarak geçen soğuk su akıntıları, kıyıların büyük bulutlarla kaplanması sonucunu doğurmaktadır (Benguela akımı).
Doğuda olduğu gibi. birçok yerlerde kıyı boyunca meydana gelen mercan resifleri ulaştırmayı güçleştirmektedir. AFrika’nın ekonomik bakımdan en gelişmiş ülkeleri gibi, en büyük limanları da Kuzey Akdeniz kıyılarında ve güneyde Kap bölgesindedir. Doğa, akarsu ulaştırma yollarını da engellemektedir. Nil ve Nijer ırmakları bir kenara bırakılırsa, akarsuların büyük bir kısmı denize dökülme noktalarının yakınlarında, seller ve çağlayanlar tarafından kesilmektedir.
Bundan dolayı büyük Afrika ırmaklarının ulaştırmaya elverişli olan iç kısımlarından yararlanabilmek için yukarıdaki engellerin aşılmasını sağlayan demiryolları yapılmıştır.
Demiryolları AFrika kıtasının ulaştırma ihtiyacını karşılayamayacak derecede yetersizdir.
Uzunlukları 70,000 km den ibarettir. Yani 100km2 ye 1 km nin dörtte biri kadar demiryolu düşmektedir. Bu yetersizlik sadece demiryolu şebekesinin kısalığından ileri gelmez. Demiryolu yapımında yeterli bir politika izlenmemiş olması, demiryollarının bölgeler arasında gelişigüzel serpiştirilmiş olması da yukarıdaki sonucu doğurur. Belirli bir demiryolu politikası izlenerek yapılmış hatlara sahip bölgeler.
Atlas bölgesi ve demiryollarının çok daha yoğun olduğu Güney Afrika bölgesidir. Mısır’ın İskenderiye kentini Kap kentine bağlayan Trans Afrika demiryolu da yer yer su ve kara ulaştırma yollarıyla birbirine bağlı bölümlerden meydana gelmektedir.
Gittikçe çoğalmakta olan karayolu taşıtları pist şeklindeki çok geniş yollardan yararlanmaktadır. Motorlu araçlar Afrika’da da geleneksel kervanların yerini almakta ve hava ulaştırması da büyük bir gelişme göstermektedir. Halen Afrika’da uluslararası hava ulaştırma hatlarına bağlı birçok önemli hava limanı vardır.
