ÂŞIK VEYSEL, saz şairi (Sivas’ın Şarkışla İlçesi’nde Sivrialan Köyü 1894-ay.y. 1973). Yedi yaşındayken kör kaldı.Çevre geleneğinin aracı olan sazla oynadı, oyalandı. Ezberlediği usta şiirlerini okudu, müziğe uydurdu İlk evliliği mutsuz bir yalnızlığa dönüşünce saz şairi olarak uygun mevsimlerde gezip dolaşmaya başladı. Cumhuriyetin onuncu yıldönümünde (1933) Ankara’ya geldi, yavaş yavaş duyulan adını çeşitli kentlerde yayılan bir üne dönüştürdü. Ahmet Kutsi Tecer’in Sivas’taki öğretmenliği, sırasında (1930-1934) düzenlenen Sivas Halk Şairleri Bayramı’nda (1932) dikkati çekti; geleneksel biçimlerle ve saz eşliğinde söylenen şiirlerindeki özlü anlam ve özgün buluşlarla yeteneğini kanıtladı. Köy Enstitüleri’nde saz ve türkü öğretmenliği yaptı (1942 sonrası); ilk kitabı 1944’te basıldı Deyişler, Sonraki ürünleri Sazımdan Sesler kitabında toplandı (1950), Ümit Yaşar Oğuzcan’ın Dostlar Beni Hatırlasın adıyla derleyip bölümlere ayırarak bir arada topladığı (1970) şiirleri gördüğü ilginin genişliğiyle birkaç kez basıldı.
Dostlar Beni Hatırlasın, Âşık Veysel’in “bütün şiirleri” (1970). Önsözü yazan ve kısa kaynakça veren Ümit Yaşar Oğuzcan tarafından (1926-1985) derlenerek hazırlandı. Şiirler yazılış (basım) yıllanna göre değil, konu ve özleri bakımından kümelenerek sıralanmıştır; her birine uygun bir ara başlık konmuş olan on iki bölüm= Tanrı’ya deyişler; Varlık-yokluk üstüne: Kader-talih-gönül üstüne; birlik-doğruluk-iyilik üstüne; dünya-devran; sevda ve güzellik; Aynlık-gurbet; Doğa; Vatan-millet-Atatürk; Değişik konular; Kendisi için, Sazıma şiiri; toplam 144 şiir. İlgi gören kitap birkaç kez basıldı.
