Bastille Paris’in doğu kesiminde devlet cezaevi ve kale. Fransızcada “bastille” sözcüğü bir kent girişindeki cephanelik ya da berkitilmiş yapı anlamına gelir. Yapımına Hugues Aubri-ot’nun yönetiminde 1370’te başlandı. Dev bir dörtgen olarak yükseltilen yapı, aynı yükseltide duvarlarla bitiştirilmiş yaklaşık 23 m yüksekliğinde sekiz büyük kuleden oluşmaktaydı. Kale ayrıca çepeçevre geniş bir hendekle de korunmaya alınmış durumdaydı. 17. yüzyıl ortalarına kadar askeri amaçlarla kullanıldı. Kardinal Richelieu’nün başbakanlık döneminin başlamasıyla birlikte kale devlet cezaevi olarak da kullanıma girdi. Zamanla Bastille, özgür dolaşmaları sakıncalı sayılan soylu aileler, önemli devlet memurlukları için zararlı olan kişileri de duvarları arasında tutan bir zindan, durumuna geldi. Voltaire, Bastille’de yatan ünlü hükümlülerden biridir. 1874’ten sonra Bastille’deki hükümlülerin sayısında bir azalma olmasına karşın, kale zorbalık yönetiminin bir simgesi olarak kazandığı kötü ünü sürdürdü. 14 Temmuz 1789’da Fransız Devrimi’nin ilk günlerinde Bastille çevresinde toplanan bir kalabalık, kaledeki küçük garnizonun komutanı Marki de Launay’den silahların ve cephanenin teslimini istedi. Bu isteğin geri çevrilmesi üzerine öfkeli kalabalık dış avlusundan iç avluya saldırdı, paniğe kapılan askerlerin ateş açmaları sonucu birkaç kişi öldü. Kalabalık arasında bulunan subaylar, Bastille önüne bir küçük top getirince. Komutan de Launay kendi ve adamları için can güvenliği sözü aldıktan sonra teslim oldu. Garnizon Bastille’den ayrılırken coşkulu ayaklanmacılar de Launay başta olmak üzere birkaç askeri yakalayıp öldürdüler. Bastille düştükten sonra zindanlarda yalnızca yedi hükümlünün bulunduğu görüldü. Hemen yıkımına başlanan kule. birkaç ayda yerle bir edildi.
Bastille Meydanı, cezaevinin eski konumunun bir bölümünü kapsar. Meydanın orta yerindeki Temmuz Sütunu, Temmuz 1830 Devrimi’nde ölenlerin anısını yüceltmek içni dikilen bir anıttır. Bastille’in düşüşü Devrim’de önemli bir askeri olay değildi. Düşüş ancak taşıdığı simgesel değer açısından önemsenir. Çoğu için Bastille’in düşüşü kralın Paris üzerindeki denetimini yitirdiğinin belirtisiydi. O gün tahtın mutlak gücü karşısında halk ayaklanmasının kazandığı bir yüce zafer olarak kutlandığı gibi, Fransa’da parlamento içi devrimin halk devrimine dönüştüğünü de belirler. Bastille Günü diye bilinen 14 Temmuz, 1880’de Fransız ulusal bayramı olarak seçildi, günümüze kadar kutlanır.
