Metal açısından zengin hidrotermal sıvılar, yüksek sıcaklık (sülfidler) ve düşük sıcaklık (oksitler, oksihidroksitler, silikatlar) mineral yatakları plaka sınırları boyunca yerinde yoğunlaşmaktadır. Alt kabuk ve üst mantoda magmatik çökeller oluşabilir. Okyanusal litosferinin tahmini bugünkü üretim hızı 2.94 km2 / yıl’dır (Chase, 1972). 1.3-2.7 × 1017 g / yıl’lık küresel bir kütle oranındaki hidrotermal akışkan akışı, yeni litosferin yerleşmesiyle elde edilen hesaplanan ısı miktarı arasındaki tutarsızlığı hesaplamak için gerekli soğutma miktarından hesaplanmaktadır (Wolery and Sleep,1976) ve okyanus sırtlarında gerçekte ölçülen iletken ısı akışı değerleri, yayılma ekseninden yaklaşık 65 milyon yıllık bir yaşa eşit bir mesafeye kadar çıkmaktadır. Hidrotermal sıvı akışının değerleri okyanuslara nehir suyunun akışına 3.8 × 1019 g / yıl yaklaşmaktadır (Mottl, 2003). Net hidrotermal ısı akışının tahminen% 33’ü yayılma ekseni ile 1 milyon yıl içinde meydana gelir (3.2 x 1012 W, Stein ve diğerleri, 1995), denge eksenden kaynaklanır. Gösterilen akışkan akış hızı, okyanus kütlesinin (13.7 × 1020 kg; Garrels ve Mackenzie, 1971) okyanus sırtlarındaki litosfer boyunca 5 ila 11 milyon yıl arasında dolaştığı anlamına gelmektedir (Wolery and Sleep, 1976).
Anormal tektonik ve magmatik koşullar yüksek sıcaklık akışkan akışını yoğunlaştırır ve bu genel şema dahilinde mineral yatakları plaka sınırları boyunca lokalize yerlerde yoğunlaştırır (Rona, 1988, Scott, 1997). Deniz mineralleri, karasal kaynaklardan türetilen türler, batan levha sınırlarındaki kaynaklardan gelen türler ve karasal ve deniz kaynakları kombinasyonu olarak düşünülür. Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Konvansiyonu (UNCLOS), doğal sınırlara ek olarak, sınırın altında 200 deniz mili (370 km) geniş kapsamlı Ekonomik Bölgesi’ni (EEZ) tanıyan yargı bölgesi olarak belirlenmiştir. (McBryde, 1982; Broadus, 1987; Cronan, 1992) ve bu sınırın ötesinde, “insanlığın ortak mirası” olarak ilan edilen ve Birleşmiş Milletler’in yetkisi altındaki maden kaynakları ile atamış olarak belirtilen bir uluslararası bölge belirlemiştir. (Birleşmiş Milletler, 1997). UNCLOS, uluslararası alanda,1982’de imzaya açılmış ve 1994 yılında yürürlüğe girmiş ve tescilli teknolojinin korunması da dahil olmak üzere endüstriyel kaygılar için yeniden müzakere edilen bir deniz madenciliği düzenlemesini içermektedir (Birleşmiş Milletler, 1997, Bölüm XI). Uluslararası Deniz Tabanı Kurumu (ISA), UNCLOS tarafından 1982’de yürürlüğe giren 1994 yılında Sözleşmeye Taraf Devletlerin, ulusal yargılama sınırlarının ötesinde derin deniz tabanının maden kaynaklarının araştırılması ve işletilmesini denetlemek ve denetlemek için kurulan bağımsız bir uluslararası kuruluştur. (Uluslararası Deniz Tabanı Kurumu, 1999, 2001a, 2003, 2006; Nandan ve diğerleri, 2002; Antrim, 2005;
