Divan-ı Kebir (Büyük Divan), eser, Farsçayı kullanan şairin 30.000 beyti geçtiği saptanan gazel ve rubailerden oluşur. Genellikle aşk ve tasavvuf konularının işlendiği, coşkulu, yalın, söz oyunlarına eğilim göstermeyen, iç uyaklarla ses etkisi artırılmış sevgi şiirleri öne çıkar. Şair adını kullanmaz. Mahlas olarak susmuş, sessiz anlamındaki Farsça sözleri yeğler: Hâmuş, Hamuş, Hâ-muş, Tanzede.. Yüz kadar gazelde de mahlas olarak Şems-i Tebrizi, Hüsamettin Çelebi, Salâhattin Zerkub’un adları kullanılmıştır. Aralarında ayrılıklar bulunan yazma nüshaları üzerinde çalışan bilim adamları eseri çeşitli düzencelere göre bastırdılar.
