Bu şiiri dinlerken bir yerlerden bir yerlere götürdü beni Kahraman Tazeoğlu en fazla bir ömrü tüketirim adlı şiiri ve sesi gerçekten mükemmel şiir ise tek kelime nefis bir şey, mutlaka dinlemenizi tavsiye ediyorum sıradan bir şiir olmadığını düşünüyorum. Kahraman Tazeoğlu kim bilmiyorum sadece bu videoyu ve şiiri internette rastladım eğer ki beğenirseniz başka şiirleri de paylaşırım.
Siyah saçlarının ucunda tutunuyorum.
Gözlerime son darbeyi indirmeden düşmeyeceğim.
Son bir defayı bekliyorum,
Gitmelerinden dönmeyişini görebilecek kadar cesaret varken içimde.
Sonra “umrunda bile değilmişim”lerimide alıp düşeceğim uçurumlar(ım)dan..
Hayatın getirisi her ne olduysa senden sonra,
Üzerine yüreğimide ekleyip fazlasıyla ödeyeceğim..
Sonumu yazıyorum hece aralarına gözyaşı karışmış cümlelerimde..
Sonlarına sessizliğimi kanatıyorum beklentilerimin bekleyişsizliği karşısında.
Sıkışıp kalıyorum iki satır arası ucsuz bucaksızlığında.
Sonra onları alıyorum, öpüp alnıma koyuyorum, “kaderimin anlamsızlığı”na inat,
Senin olmayışına..
Gülemiyorum da artık..
Tam orta yerinde bi jilet kesiği gibi bölünüyor kahkaham.
Gülmek yakışmıyordu zaten, onca yaşanmışlığa sığdırmışken bütün acıları.
Şimdi beni hangi tarafından vurucaksın,
Kan revan içindeki yüreğimde hangi zerremi acıtacaksın..
Oysa o kadar çok savrulmuşluğum var ki
Senin savurman canımı acıtırdı en fazla..
O zaman bu korku neden içimdeki
Ben alışkındım canımın yanmasına ama sen, “sen meleğim”
Öyle bir yerdesin ki bende, ben bile henüz erişemedim kendimdeki o yere..
Kaç gece gerekti seni benden atmaya
Kaç gece..
Silinmiş sesimdin aklımda “sus” kaldığım yerimde.
Aşk-a susuzluğumda gördüğüm seraptın gece yarısı uyanmalarımda..
Çöl sıcaklığı nefesinle yaktın bütün benliğimi hissettim.
Gece yetmezliğinden serbest bırakırlar mı dersin, aşk..a birinci dereceden suç kalıntıları varken bedenimde..
Suçum sevmektense eğer kabulümdür cezam her ne ise..
En fazla bir ömrü tüketirim zaten.
Ki ben; gözlerin dahi olsa tutsaklığın yeri, razıyım..
Fırtınalı sahil kenti iklimlerindeyim şimdilerde..
Her dalga vuruşunda sahilime, sana ait bir parçamı alıp götürüyor benden
Meğer ne çok şey varmış bende, “sana ait”..
Ben tükendim.. “Bendeki sen” hala bitmedi..
Neden giderken sen-ide alıp gitmedin..
Şimdi kendin-siz mutlu musun oralarda ?
Hep aradığın o sonsuzluğu kendin-de olmadan bulabildin mi?
Hangi kente hayallarimle yaklaştıysam hep orda yarım kaldım.
Oysa limanı olanın kenti olmazdı bilemedim.
Hecelerinden sessizlik damlayan yorgun söylentiler arasından; “seni bende yalnız bırakan her neyse” onu bulup öldürüyorum nefessizliğimde.
Ki sen, acıyı bende bıraktığın için bir başka görüyor gözlerin baktığı herşeyi.
Ben sen yokken ağlamayı da bildim.
Her bir gözyaşım ayrı ayrı anlamlarla yükleniyordu.
Yoo.. Sen bende hiç yalnız kalmadın.
Acılarım vardı sen giderken bile …
Umutlarım vardı. Beni kendimden kurtarmaya yetebilir miydi anlattıkları?
Hayallerim vardı. Ağrıyan gözlerimde sabaha karşı düşlediğim senli zamanlarda yaşanılacak olan.
işte bu yüzden solgun yaralarima “aşk” basışlarım sensiz gecelerde.
Bizi birbirimize bağlayan her neyse işte, o götürdü seni ben kokmayan sevgi limanlarına.
Korkaklığımı da sustuklarıma yama yapışlarım bundandır..
Ben seni sana sormadan sevmeye cesaret edebildim.
Bunu çok görme bana.
Aşk-a ihtiyacımı bir ömür boyu senden giderdiğim içinde kusuruma bakma..
Ben bu yola yüreğimi koyarak çıktım yüreğine..
Oysa bendeki hayatın götürüleri o kadar fazlaydı ki
En fazla bi sevgi kalmıştı yorgun gözlerimin ardındaki kanayan yüreğimin en çıkmaz sokağında..
Kaybolmuş, Sahibini arayan, Sessiz..
Seni Seviyorum.
Kahraman Tazeoğlu -En Fazla Bir Ömrü Tüketirim..
