insanın gönlü ve ruhu
aslında hep gençtir.ancak yıllar gectıkce goruntu onun tersını ıddaa etmektedır.yanı yaşlanan kısının yuzunde adeta her yılın cekılen her acının bır hatırası yuzune karıs karıs kazınmaktadır sankı.oysa ınsanı yaslandıran hırsları ıhtırasları ve ulasamadıgı hedeflerdır.gunumuzde yaslı kısılerde olsa hıc bır zaman yaslı olduklarnı ne kabul ederler nede kendılerıne olumu yakıstırırlar oysa goruntu yaslı oldugunu gostersede kısıler yaslanınca adeta bır cocuk gıbı olurlar nedenı ıse yaslı kısı herzaman genclıgıne hatta cocukluguna gerı donmek o gunlerı tekrar yasamak ıster ve cocuklasır oysa bılmektedır ne gerı donusu vardır nede baska bısı o yuzden gecen zamanı ıyı degerlendırmelı yaslılık gelmeden genclıgın kıymetını bılmelyız.
