Edebî eserler, içinden doğduğu toplumun yaşayışına, hayat felsefesine ait birtakım izler taşır. Eski Türklerin yaşayış özelliklerini aşağıdaki koşukta görmek mümkündür.
İslâmlıktan önce Türklerde, sığır törenlerinde, şölenlerde, totemin kurban edildiği ziyafetlerde, zaferle biten savaşlardan sonra halkı heyecanlandırmak için okunan şiirlere koşuk denir. Başlangıçta genel bir şiir adı olarak kullanılan koşuk, zamanla aşk, yiğitlik ve tabiat güzelliklerini konu alan şiirler için kullanılmıştır. Koşuk aynı zamanda halk edebiyatındaki türkünün yerini de tutmaktaydı.
Koşuklar dörtlüklerden meydana gelir. Dörtlükler aaab, cccb, dddb şeklinde kafiyelenir, koşuklar 7’li hece vezniyle söylenen lirik şiirlerdir. Halk ozanları bu şiirleri, kopuz eşliğinde ezgiyle söylerlerdi.
