Medeni hukukun temelini oluşturan kişi aile, miras ve eşya hukukunu düzenleyen yasa. Türkiye’de Cumhuriyet’in ilanından sonra İslam kurallarına dayalı olan Mecelle’nin yerine yeni bir yasa yapılması gerekliliği doğdu. Bu amaçla dönemin Adalet Bakanı Mahmut Esat Bozkurt’un da etkisiyle İsviçre Medeni Yasası’nm benimsenmesi düşüncesi kabule edilerek medeni yasa ve onun bir bölümünü oluşturan borçlar yasası için iki ayrı komisyon oluşturuldu.
Bu komisyonlar tasarı çalışmalarında İsviçre Medeni Yasası ve Borçlar Yasası’nın Fransızca çevirilerini temel aldılar. Hazırlanan medeni yasa tasarısı bütün olarak 17 Şubat 1926’da Borçlar Yasası ise 22 Nisan 1926’da mecliste kabul edildi. 743 sayılı Medeni Kanun 4 Nisan 1926’da, 818 sayılı Borçlar Yasası ise 8 Mayıs 1926’da yürürlüğe girdi.
Türk Medeni Kanunu’nun en belirgin özelliği bireyci ve liberal oluşudur. Kişi haklarıyla özel girişime geniş yer veren yasada toplumcu eğilimlerin, nafaka, velayet ve vesayete ilişkin bölümlerde etkileri gözlenir. İçerik olarak Medeni Kanun-dört kitapla (kişi, aile, miras, eşya) ayrı bir metin olan Borçlar Yasası’nı kapsar. Medeni Kanunun bazı maddeleri günün koşullarına göre değiştirildi.
