1918 yılı sonlarına doğru itilaf ve ittifak devletleri arasında ateşkes anlaşmaları imzalandı. Bu arada Osmanlı Devleti de 30 Ekim 1918’de şartları çok ağır olan Mondros Ateşkes Anlaşması’nı imzalayıp savaştan çekildi. Barıuş antlaşmalarının esasları, 18 ocak 1919’da toplanan Paris Barış Konferansı’nda görüşüldü. Konferansta genel olarak Avrupa’nın durumu ve Osmanlı toprakalrının paylaşılması konuları üzerinde duruldu.
Konferasın sonunda İtilaf Devletleri; Almanya Versailles (Versay), Avusturya ile Saint – German (Sen Cermen), Macaristan ile Trianon (Triyanon), Bulgaristan ile Neuilly (Nöyyi) barış anlaşmalarını imzaladılar. Osmanlı Devleti’yle de 10 Ağustos 1920’de Sevr Barış Antlaşması imzalandı. Ağır hükümler taşıyan bu antlaşmaya göre vatanımız parçalanıyor ve bağımsızlığımız elimizden alınıyordu. Ancak Türk milleti kendisini esarete sürükleyen böyle bir antlaşmayı kabul etmedi ve “Ya istiklal ya ölüm!” diyerek Mustafa Kemal’in önderliğinde Kurtuluş Savaşı’nı başlattı. Diğer yandan Sevr Antlaşması Osmanlı Mebusan meclisi tarafından da onaylanmadı. Bu nedenle kağıt üzerinde hukuken geçersiz bir antlaşma olarak kaldı ve hiçbir zaman yürürlüğe girmedi.
