islâmiyetten önce Türkler arasında, bir kahraman, bir devlet büyüğü öldüğünde bunlar için yapılan yuğ adı verilen yas törenlerinde söylenen şiirlere sagu denir.
Yuğ törenlerinde şairler; ölen kişiye karşı besledikleri saygı ve sevgiyi, onun kahramanlıklarını, yaptığı işleri, nasıl öldüğünü anlatırlardı. Sagularda dile getirilen elem ve keder yalnızca şairin değil bütün toplumun üzüntüsü ve acısıdır. Sagu söyleyen kişilere sağucu veya ağıtçı adı verilir. Sağucu, duygu ve düşüncelerini ya kendi ağzından ya da ölenin ağzından anlatır. Bulutları, yıldızları, güneşi, ayı, dağları, taşları üzüntüsüne ortak eder. Saguda kahramanın öldüğü yer de tanıtılır. Saguların asıl önemli bölümü kahramanlık duygularının ve savaşların anlatıldığı bölümdür. Sagunun nazım şekli koşuk gibidir. Bu tür şiirlere halk edebiyatında ağıt, klasik edebiyatta mersiye denir.
